Tekst: Richard Bender

“Ik viel weer op mijn rechterkant, dus dat was wel weer ellende. Ik ben nog nooit gevallen doordat ik iets te laat zag. Nu ben ik net een maandje prof en gebeurt het twee keer achter elkaar”, aldus Julius van den Berg vanuit zijn woonplaats Purmerend. 

De Noord-Hollander baalt er stevig van, gooit er nog een paar flinke krachttermen uit, maar vertelt alles met een glimlach. “Dit is gewoon pure pech”, relativeert hij zijn recente tuimelingen over het wegdek. Van den Berg is namelijk niet stuk te krijgen sinds hij profwielrenner is. Een droom die uitkwam op een dag dat het eigenlijk ook helemaal niet meezat: “Eind juni, na het NK tijdrijden, kwamen de gebroeders Berkhout (SEG Racing) naar mij toe. Ze wilde nog even met mij praten, maar daar had ik helemaal geen zin in. Ik had mijn tijdrit verkloot en wou gewoon weg, was chagrijnig en wou naar huis. Maar ze bleven aandringen en zeiden dat het echt heel goed nieuws was. Toen ben ik met enorme tegenzin met Martijn en Eelco meegegaan. Vrijwel direct kreeg ik te horen dat ik de kans had om een profcontract te tekenen. ‘Een kans die ik niet kon laten lopen’, zeiden ze mij. Dat voelde erg dubbel: ik zat nog met die slechte tijdrit in mijn hoofd en dan ineens hoor je over dat contract. Ik moest echt wel even schakelen in mijn hoofd, maar na twee uurtjes was ik er wel uit hoor. Ik ben gewoon prof! Echt bizar dat het zo snel kan gaan.”

Lekkere binnenkomer

Zijn eerste officiële wedstrijd in het roze van EF Education First was de BinckBank Tour. De meerdaagse World Tour koers in eigen land werd meteen een lekkere binnenkomer voor de kampioen tijdrijden van 2017 bij de junioren: in de eerste etappe zat hij direct in de kopgroep en in de vijfde etappe herhaalde hij dat kunststukje nog eens. Maar dit keer bleef de kopgroep zelfs uit de greep van het peloton en kon Van den Berg sprinten voor de dagzege. Hij werd uiteindelijk tweede, vlak achter Astana-renner Magnus Cort Nielsen. “Het was een mooie eerste week van mijn profcarrière. Het was in het begin echt wel even wennen. De eerste dag liep ik daar nog heel onwennig in mijn tenue rond met de gedachten ‘holy shit’ waar ben ik nu terechtgekomen? Ik sta ineens tussen al die kerels die ik normaal op TV zie. Dat voelde vrij bizar, maar op de tweede dag was dat gelukkig al een stuk minder. Toen durfde ik ook pas echt ertussen te gaan rijden. Eigenlijk is het natuurlijk helemaal niet anders, want het zijn gewoon gasten die net als ik gewoon graag fietsen en dat is niet anders dan voordat ik prof werd. Het is ook wel bizar hoe snel je aan dingen went, want het voelt nu eigenlijk al normaal dat ik tot het profpeloton behoor.”

Bizarre momenten

Julius van den Berg kent natuurlijk nog niet iedereen in het peloton, zelfs van zijn nieuwe ploeg nog niet: “Met Langeveld en Vanmarcke heb ik inmiddels al gereden, maar iemand als Rigoberto Uran is op papier wel mijn ploeggenoot alleen ken ik hem helemaal niet. Hij rijdt een heel ander programma, maar het is bijzonder dat je nu in dezelfde ploeg zit als de nummer twee uit de Tour van 2017. Ook op de eerste dag van de BinckBank Tour had ik van dat soort bizarre momenten. Dan zie je ineens Stybar en Kittel voorbijrijden en dan moet je jezelf soms wel even in de arm knijpen. Maar afgelopen zondag in Plouay reed ik ook weer naast Stybar, Kristoff en Valgren Andersen en dat voelde al een stuk minder bizar. Wel ontzettend jammer dat ik daar weer ten val kwam. Bretagne is een streek dat mij wel ligt: heuvel op, heuvel af. En met regen heb ik ook geen problemen, dus ik had er wel ontzettend veel zin in. Maar er komen nog meer kansen gelukkig.”

Aanvallen

Het wielerpubliek heeft Van den Berg in korte tijd leren kennen als een prof die erin vliegt en dat is ook precies wat hij is: “Dan omschrijf je mij precies. Erin vliegen is mijn sterke punt en dan proberen in een kopgroep het af te maken. Lekker aanvallen. Dat moedigt de ploeg ook aan, dus in die zin past EF Education First prima bij mij. Kijk maar naar Pierre Rolland in de Vuelta. Die vliegt er ook meerdere dagen achter elkaar in. Het is een wat vrijere ploeg, waarin iedereen zijn kansen krijgt om aan te vallen. En dat vind ik heerlijk.” De ritzege van Simon Clarke in de finale past ook prima in dat rijtje.

"Dit half jaar is bonus voor mij” 

Volgens teammanager Jonathan Vaughters heeft de ploeg met de jonge Nederlander het grootste talent dat er op dit moment rondrijdt binnengehaald. Van den Berg is vereerd, maar moet er ook wel een beetje om lachen: “Het is heel mooi om te horen, maar ik zie mezelf niet als een groot talent. Ik kan wel gewoon goed fietsen en kan de ploeg goed helpen. Rond mijn 28ste hoop ik wel finales in Roubaix en Vlaanderen te kunnen rijden. Als ik helemaal goed herstel rijd ik  nog Parijs Tours, de Tacx Pro Classic en eindig mijn eerste half jaar al prof in China (Gree-Tour of Guangxi, red.). Een supermooi programma, waar ik niet over mag klagen. Dit half jaar is bonus voor mij. Ik word zo mooi klaargestoomd voor volgend seizoen. Daarin hoop ik sterk genoeg te zijn om tijdens de klassieker mijn werk te kunnen doen in de eerste honderd, honderdvijftig kilometer voor onze kopmannen Vanmarcke en Langeveld. Daarnaast hoop ik veel meerdaagse wedstrijden te mogen rijden. Ik ben een renner die het moet hebben van veel koersen. Dus ik hoop in de toekomst in rondjes als Parijs -Nice of Tour of Oman een dag uit te kunnen zoeken om in de aanval te trekken om mijn kansen te pakken. Misschien wel komende week al in Engeland, wie weet. Hoe dan ook: ik besef dat ik dit allemaal te danken heb aan mijn vorige ploeg SEG Racing en wil ze dan ook ontzettend bedanken voor de afgelopen drieënhalf jaar dat ik daar mocht koersen. Dat zal ik nooit vergeten.”

Foto: © Sportfoto