Maandag 04 maart 2013

Blog - Je moet het ze nageven: in tegenstelling tot de meeste wielrenners hebben ze bij de NOS niet gelogen. Toen Maarten Noter na het vernietigende USADA rapport zei dat er op de publieke omroep voortaan minder aandacht zou worden ingeruimd voor het verrotte cyclisme, werd dat eerst nog met een korreltje zout genomen. Maar toen Rabobank het voor gezien hield, was de teerling geworpen. En omdat er toch bezuinigd moest worden in Hilversum, konden er gelijk twee vliegen in één klap worden geslagen. Het domineestoontje waarmee de beoefenaren en de liefhebbers van de wielersport tot de orde werden geroepen, was stuitend.

Kop van jut
Terwijl het voetbal bij voortduring in het nieuws komt door crimineel gedrag (matchfixing, omkoping, discriminatie, fysiek en verbaal wangedrag op alle niveaus), terwijl een schaatsbobo openlijk praat over dopinggebruik op grote schaal in deze door de NOS heilig verklaarde tak van sport en terwijl de para-Olympische atletiekheld Pistorius zijn vriendin lijkt te hebben gemold onder invloed van verboden stimulantia, misbruikt de NOS de wielersport maar weer eens als de befaamde kop van jut. En daarin staat de NOS niet alleen. Hoeveel sympathie ik ook heb voor Rabobank, als jarenlange sponsor van de wielersport, de manier waarop de toppers van deze bank nu als moderne Pilatussen hun handen in onschuld proberen te wassen, vind ik tenenkrommend. Terwijl hun bank een fikse boete boven het hoofd hangt – je kunt er zo’n dertig jaar lang een WorldTour team van bekostigen – omdat ze samen met collega-bankiers in Libor-verband met de internationale rentetarieven hebben gesjoemeld, leren ze nu de wielersport de les. Kijk naar je eigen, zeggen ze dan in Amsterdam.

Vuile spelletjes
In De Groene Amsterdammer werd afgelopen week de conclusie getrokken dat Rabobank in de gouden bancaire tijden net zo goed slechte hypotheken en beleggingsproducten verkocht als alle andere banken. Kortom: net als de door hen gesponsorde renners deden ze gewoon mee met de vuile spelletjes in het bankpeloton. En net als die nu door topman Piet Moerland zo verfoeide renners kon men zich kennelijk niet onttrekken aan het gesjoemel, op straffe van een onoverbrugbare achterstand op de concurrentie. Net als in de sport, dus. Pikant is in dit verband dat vooral Schretlen het er slecht afbrengt. Volgens de vermogensbeheerder Peter van der Slikke behoort deze Rabo-dochter zelfs tot de ergste wanpresteerders. En wie was er tot het najaar van 2007 de verantwoordelijke man bij Schretlen: Harold Knebel! Jawel, de man die na het debakel-Rasmussen de touwtjes van Theo de Rooij overnam bij de wielerploeg. Het kantoor van de ploeg werd zelfs vanaf die tijd gerund in het souterrain van Schretlen, in het sjieke Amsterdam-Zuid.

Grenzen overschrijden
Laat er geen misverstand over bestaan: ook ik ben een voorstander van verdere zuivering van de sport. Maar de sport staat niet op zich, het is altijd een uitvergrote reflectie van de maatschappelijke realiteit. En die realiteit is dat we door de uitwassen van het ultra-liberale tijdvak waarin we sinds het begin van jaren’90 leven, in de greep zijn geraakt van een graaicultuur die zijn weerga in de moderne geschiedenis niet kent. Hoe meer en hoe gewetenloos je graait, des te hoger sta je in aanzien in deze door de commerciële media verloederde maatschappij. Is het dan gek dat ook sporters (en ploegleiders en – ja hoor, ook zij! – sponsors) de randen opzoeken en grenzen overschrijden? Als de huidige crisis al iets goeds met zich mee zal brengen, dan is het dat aan deze immorele praktijken een halt wordt toegeroepen. In de wielersport is er alvast een begin mee gemaakt om schoon schip te maken. Maar als ik Bert Bruggink en Piet Moerland zo hoor, dan zijn ze daar bij Rabobank nog mijlenver van verwijderd!