Tekst: Richard Bender

De renner van Roompot – Nederlandse loterij kon nog goed voelen dat hij zondag in Gent – Wevelgem meer dan tweehonderd kilometer in de aanval heeft gereden. “Gisteren en vandaag heb ik wel even met de beentjes omhoog gezeten, want het deed wel pijn”, vertelt de nuchtere Zeeuw twee dagen na zijn heldentocht. 

Indrukwekkend

“Ik heb nu ineens tien procent meer volgers op Twitter, dus ik kom er langzaam maar zeker zelf ook wel achter dat het indrukwekkend geweest is. Als ik achteraf mijn race terugkijk, dan is het eigenlijk ook niet heel vaak vertoond. De normale procedure is dat je terug wordt gepakt en daarna kansloos bent. Dat het nu in een World Tour-koers anders verloopt, zorgt ervoor dat het extra opvallend is. Nou ben ik van mezelf niet iemand die direct hoteldebotel wordt, maar in principe verrast het mij niet. Vorig jaar heb ik al gemerkt dat ik steeds vaker in de finale nog wat over had. De vorm is ook gewoon goed en dan herstel je ook tijdens de koers sneller.”

Opeenstapeling

“Ik merkte vandaag op training dat ik wel anderhalf uur nodig had, om erdoorheen te komen. Het is ook een opeenstapeling van: woensdag zat ik al in de lange vlucht en vrijdag in Harelbeke nog een lange dag, dat hakt er dan wel in ja. Het is niet specifiek mijn doel om als laatste vluchter vooruit te blijven. Het doel is natuurlijk om een keer vooruit te blijven, daar probeer ik wel een sport van te maken. Nu lukt dat een keer. Het gaat ook nog wel een flink aantal keren mislukken natuurlijk, maar het is ook net in welke wedstrijd je het probeert. In Gent – Wevelgem is dat wat ‘makkelijker’ gedaan, dan in de Ronde van Vlaanderen. Jan Willem van Schip en ik hadden van tevoren niet afgesproken om samen mee te springen, maar van tevoren waren er wel een paar jongens die zich in de beginfase zouden mengen in de demarrages. Ik en Jan-Willem hadden daar wel oren naar.”

Tot de finish

Het avontuur reikte zo tot de finish. “Dat weet je nooit van tevoren, dat weet je pas op het moment dat je Kemmel overleeft. Dan is het nog afwachten wat er van achteren terugkomt. Nu hadden wij het voordeel dat het een vrij select groepje was. Dan moet je ook nog de benen hebben om er niet af gereden te worden. Het is voor mij ook niet de eerste keer dat ik in een waaierkoers terecht kom. Ik ben er mee opgegroeid en tijdens de Nederlandse koersen bij de amateurs leer je al ‘als je eenmaal uit het bolletje bent’, dat het moeilijk wordt. Zeker als je niet helemaal fris meer bent, moet je proberen te voorkomen dat je op de kant komt te zitten. Ik weet eerlijk gezegd niet meer of dat ook vanuit de ploegleiderswagen is geadviseerd, maar vanuit mijn ervaring koos ik voor de veiligheid om niet eraf gereden te worden, om ‘gewoon’ mee te draaien.”

Naast de toppers

“Daar ben ik te veel sporter voor om daar echt mee bezig te zijn. Het is natuurlijk wel mooi en op een moment dat het even iets rustiger gaat, kijk je wel om je heen. Dan zie je Greg van Avermaet, Zdenek Stybar en Peter Sagan rijden en daar rijd jij dan ook tussen. Dat is wel even genieten, maar direct daarna is het weer vechten voor je plaatsje. Het is een WT-koers waarin je een uitslag kan rijden en dan moet je die toppers als concurrenten gaan zien en niet als helden.”

Aanval met Gilbert

“Eigenlijk dacht ik direct: Gilbert heeft te veel op kop gereden om nog iets te doen. Bovendien wil hij met Elia Viviani in de groep achter ons de boel lam leggen. Dan weet je meteen dat je kans dan verkeken is. Even hoopte ik nog dat hij wel zou meedraaien en zo voor zijn eigen kans zou gaan, maar dat was niet het geval. De aanval was te kortstondig om echt te hopen.”

Doelstellingen nu aangepast

“Nee, ik denk dat ik gewoon Break-away Brian moet blijven en van mijn eigen kracht uit moet blijven gaan. Ik wist wel dat dit ooit een keer ging gebeuren. Ik merk ook de stijgende lijn in finales. Bijvoorbeeld: Parijs-Tours van vorig jaar of tijdens de Brussels Classic en Frankfurt. Dat waren allemaal koersen waar ik na een lange vlucht ook mee kon doen in de finale. Dan weet je al: als alles een keer op zijn plek valt, dan kan ik een keer mee gaan doen voor de prijzen. Ik moet nu niet ineens op een andere manier gaan koersen. Ik blijf proberen om met mijn aanvallende rijden wedstrijden te blijven kleuren. Dat wordt misschien nu wel iets moeilijker, omdat renners nu zoiets hebben van ‘die laten we niet gaan’. Maar ik verwacht dat dat wel mee zou vallen.”

Ronde van Vlaanderen

“Mijn eerstvolgende koersen zijn de Ronde van Vlaanderen en de Scheldeprijs. Wat ik daarna ga rijden is nog niet duidelijk, ook omdat we met een aantal geblesseerden in de ploeg zitten. We moeten nog even kijken hoe we dat gaan opvangen. Ik ga zeker weer proberen om ook in Vlaanderen weer in de vlucht van de dag te zitten. Dat lijkt altijd makkelijk, maar als ze het eerste uur van Gent–Wevelgem hadden uitgezonden, dan was dat waarschijnlijk nog spectaculairder geweest dan de finale. Ik heb wel een keer of vijf moeten mee springen voordat we weg waren. Vorig jaar was de eerste aanval in de Ronde gelijk raak, maar het jaar daarvoor heeft het anderhalf uur geduurd voordat de groep weg was. Ik ga zondag absoluut proberen in de kopgroep te zitten en ook in de Scheldeprijs wil ik mij tonen. Die start op mijn thuisgrond in Terneuzen, dus dat motiveert altijd wel extra om je ook daar van voren te laten zien.”

Foto: © Sportfoto