Tekst: Dan Rolandus

Chantal Blaak fietste op een “opoefiets” door een erehaag van onder meer rennertjes van De Pedaalridders en RWC Ahoy naar het podium waar zij door de burgemeester van Lansingerland, Pieter van der Stadt werd verwelkomt. ‘Nadat de burgervader de 27-jarige kersverse wereldkampioene had gelauwerd zei hij onder meer: ‘Om in zo’n grote sport wereldkampioen te worden, ben je een rolmodel voor onze jeugd’, waarna hij haar namens de gemeente Lansingerland voor haar uitzonderlijke prestatie de zilveren erepenning overhandigde. De renster van Boels Dolmans, die afgelopen maandag vanaf Schiphol meteen werd meegesleept naar Ziggo Sport en vervolgens naar RTL Late Night, was tijdens de huldiging blij met de belangstelling van de wielerfans op het stadhuis van Landsingerland. ‘Dit is mooi, zo had ik het me voorgesteld.’

Focus

Chantal Blaak kwam nog even terug op de race, die haar de wereldtitel opleverde. Niemand vroeg aan haar hoe zij dacht over haar wereldtitelkansen. Alle ogen waren gericht op wereldkampioen tijdrijden Annemiek van Vleuten, Olympisch kampioen Anna van der Breggen en veelvuldig Olympisch- en wereldkampioen allround Marianne Vos. ‘Ik zat inderdaad in een underdog positie, maar ik was ontzettend gefocust om alles eruit te halen’, gaf de Zuidlandse haar gretigheid aan. ‘Maar dat dit tot een wereldtitel zou leiden had ik nooit verwacht. De zilveren medaille, die we behaalden op de WK-ploegentijdrit was voor alle meiden van het team een tegenvaller. We werden vorig jaar met Boels-Dolmans wereldkampioen, hebben met de ploeg dit jaar ook alle wedstrijden gewonnen. We waren topfavoriet, dus waren we erg teleurgesteld. Ik ben terug naar huis gegaan, heb er twee nachten slecht van geslapen, maar heb me vervolgens opgeladen. Die tegenvaller droeg bij aan mijn motivatie om er tijdens het WK alles uit te halen, ik was erg gefocust om te presteren. Dan lig je halverwege ineens bij een valpartij. Het gebeurd natuurlijk wel vaker dat je valt, maar nu stonden alle camera’s op je gericht en is het een WK. Op het moment dat ik op de grond lag dacht ik dat het WK over was. De eerste aanzet was kijken om terug te komen en dat lukte, toen heb ik de knop wel heel snel omgezet in motivatie en heb het kunnen afmaken. We hebben acht goede meiden in de ploeg, die het misschien wel allemaal zouden kunnen afmaken, maar ik had goede benen, alles viel op z’n plaats en dat was op het juiste moment.’

Verslag Michael Boogerd

Lars van den Broek was niet aanwezig bij het WK van zijn vriendin in Noorwegen, zat in Italië voor zaken. ‘Ik heb een eigen fietskledingmerk, “36”, en daar organiseer ik fietsreizen voor. Ik was met honderd ondernemers in Italië aan het fietsen met onder anderen Gianni Romme, Erik Breukink en Michael Boogerd. Ik was op het moment suprême met mijn vrachtautootje onderweg terug naar Nederland. Ik reed vanuit Italië via de Gotthardtunnel naar Zwitserland. Toen ik in Zwitserland aankwam was het WK net begonnen. Ik kocht onderweg 500 mb voor mijn mobiel, maar na een kwartier was het op. Vervolgens kocht ik 100 mb en nog eens twee keer. Ik kon op een gegeven moment niet meer bijkopen, terwijl de laatste 14 kilometer waren aangebroken. Toen belde Michael Boogerd me, en ik zei tegen hem, blijf aan de lijn. Jij moet mij verslag doen. Michael heeft voor mij de laatste 14 kilometer verslagen. Toen Chantal als winnaar over de streep kwam was het hectiek, werd het stil en schreeuwden we tegelijk, en ja, ik heb zitten janken van geluk. Wat was ik trots. Vooraf was ik heel moe, had net de Ladies Ride achter de rug en vervolgens met honderd ondernemers door Italië gefietst, heb enkele dagen een paar uur geslapen. Maar toen Chantal wereldkampioen was geworden kon ik alles hoor, ben op twee keer tanken na in één ruk door naar huis gereden. Ik heb Chantal maandag afgehaald van Schiphol, zijn we meteen door gereden naar Ziggo Sport Peptalk en vervolgens door naar RTL Late Night. Ja, het zijn lange dagen’, aldus de WK beleving van Lars van den Broek van zijn vriendin Chantal Blaak.

Meeleven Iris Slappendel

Oud-profrenster Iris Slappendel, die in Nevada het wereldsnelheidsrecord op de Velox4 met Aniek Rooderkerken met 121,5 kilometer op 300 meter zag mislukken, liet weten het WK met spanning te hebben meebeleefd. ‘Ik was behoorlijk emotioneel, beleefde de laatste kilometers van Chantal intens mee. Ik ken de meiden heel goed, zou het ook hebben gehad met Annemiek van Vleuten en Anna van der Breggen. Maar ik ken Chantal al tien jaar, zat met haar in koers en trainde ook met haar in een trainingsgroepje. Ik sta er heel dichtbij. Het is extra mooi dat Chantal wereldkampioen is geworden terwijl zij niet de uitgesproken favoriet was. Ik was ook geen favoriet toen ik kampioen van Nederland (2014, DR) werd. Je krijgt maar één keer in je leven zo’n kans, en die pakt zij. Ik zat er voor mijn gevoel nog heel dichtbij en als je dan als sidekick van José Been verslag doet voor Eurosport op TV, moet je je emotie bedwingen en uitkijken dat je tijdens de laatste kilometers van spanning niet stil valt. Nogmaals ik ken Chantal al tien jaar. Dat maakte het extra mooi. Voor mij was zij één van de sterkste rensters in de wedstrijd, heeft zich niet verstopt, heeft constant attent van voren gereden en weerbaarheid getoond na die val. Ik vind het een fantastische renster.’