Amy Pieters opende op vier ronden van het einde de debatten met een aanval. Ze kreeg Neylan en Hannah Barnes mee. Brand sprong er op 45 kilometer voor het einde naar toe.  Even later werden de vier gegrepen en was het Dani King die namens de Britten de wedstrijd hard maakte met een uitval. Janneke Ensing sprong er naar toe met Delzenne en Spratt. Op dertig kilometer van het einde schudde Anna van der Breggen aan de boom en toen scheurde het peloton uiteen. Van der Breggen vond Annemiek van Vleuten ook in deze groep. De twee groepen vooraan smolten samen waarna Annemiek van Vleuten opnieuw op het gaspedaal trapte. Dertien rensters gingen de laatste 25 kilometer in: Ludwig, Guderzo, Garfoot, Spratt, Niewiadoma, Deignan, King, Nilsson, Van der Breggen, Van Vleuten Ensing, Delzenne en Ferrand Prevot. Omdat de concurrentie het werk alleen aan Ensing overliet, werd deze elitegroep weer gegrepen.

Daarna was er een nieuwe uitval op initiatief van Nederlands kampioene Chantal Blaak. Hannah Barnes en Audrey Cordon maakten de aansluiting en de drie gingen met elf seconden voorsprong de slotronde van 19 kilometer in. Sarah Roy probeerde de oversteek te maken, maar bleef daarachter hangen. Op Salmon Hill was het Kasia Niewiadoma die de aanval koos. Ze kreeg Van der Breggen, Van Vleuten en Garfoot mee en deze vier maakten de oversteek naar de drie koploopsters Brand, Cordon en Barnes. Daarmee zaten er drie Nederlandse rensters mee in een kopgroep van zeven op tien kilometer van het einde.

Nieuw uitval

Blaak waagde niet veel later een nieuwe uitval. De groep daarachter gaf de Zuid-Hollandse twintig seconden waardoor de renster van oranje in poleposition de finale inging. Hoewel Niewiadoma nog even wat tijd wist af te knabbelen van de voorsprong hield ze stand en bezorgde Nederland de eerste wereldtitel bij de vrouwen op de weg sinds 2013. Toen won Marianne Vos in Florence.

Zege van het team

Blaak vond het ook een zege voor iedereen in het team. "Iedereen in het team heeft aangevallen en we mogen allemaal heel trots zijn op de afloop van het WK en het behalen van de titel. We waren met drie in de kopgroep en wisten de anderen er nog achter. We waren als team sterk." Blaak viel halverwege de wedstrijd. "Iemand keek om en daardoor raakten een paar wielen elkaar. Ik kon niet anders dan vallen. Ik was wel een beetje in paniek, ik dacht dat het te lang duurde en dat het voorbij was. Maar ik riep mezelf tot de orde: het team had me nodig. Ik heb alles gegeven om terug te komen. Toen riep ik dat we door konden gaan met de plannen." Toen ik vanochtend wakker werd, was ik gemotiveerd om er een harde koers van te maken met het team, maar ik had niet gedacht dat ik het zou af kunnen maken. Toen ik weg was met Barnes en Cordon en Van der Breggen en Van Vleuten aansloten, had ik er vrede mee. Ik wist niet of ik Hanna Barnes kon verslaan. Maar ik kreeg een nieuwe kans en die heb ik gegrepen. We hadden in de ogen van velen drie echte kopvrouwen, maar iedereen in het team kon hier winnen vandaag. Ik denk dat ik dit ook vandaag heb aangetoond. Soms is het wel eens lastig om een Nederlands paspoort te hebben, bijvoorbeeld als je gepasseerd wordt voor de Olympische Spelen vanwege de concurrentie. Maar zonder dat paspoort was ik geen wereldkampioene geworden."

Foto: © Sportfoto

Meest opvallende resultaten dit seizoen:

1e op WK weg Bergen

1^e op NK weg Montferland

1^e in 4^e etappe Healthy Aging Tour

1^e in criteriums Tiel, Alblasserdam en Boxmeer

2^e in Omloop Het Nieuwsblad

3^e in Ronde van Vlaanderen  

4^e in Trofeo Binda  

6^e op NK Tijdrijden Montferland

6^e in eindklassement Boels Ladies Tour