"Het was nog niet zo mijn seizoen, het draaide niet super in de eerste maanden. Net toen ik er doorheen leek te komen in de Verenigde Staten, blesseerde ik me. Ik lag tijdens een wedstrijd in Salt Lake op kop nota bene, kon de anderen achter me laten, toen ik de baan uitvloog. Eerst dacht ik dat het meeviel, maar later bleek ik wel degelijk twee vingers te hebben gebroken. Dat is toch lastig in een sport waarbij je het stuur goed vast moet houden" zegt de Achterhoeker met gevoel voor understatement. Hij reed vijf weken geen enkele wedstrijd en kon zich op weg naar het WK maar één keer testen. "De conditie is goed en ik heb mijn krachttraining goed kunnen afwerken. Maar ik mis wedstrijdritme, het is niet ideaal om in de weken voor een wereldkampioenschap niet op je BMX te hebben gezeten." En dus is hij bescheiden in zijn verwachtingen, is al blij dat hij net op tijd hersteld is om deel te kunnen nemen. "Zeg nooit nooit, dat heb ik inmiddels wel geleerd. Maar het zou wel heel bijzonder zijn als ik nu goed genoeg ben om met de absolute top mee te doen. In Rio had ik toch een langere aanloop gekend na blessureleed. Het wordt een kwestie van ronde voor ronde proberen door te komen. Wie weet waar het me brengt. Maar als ik die regenboogtrui nu mee naar huis neem, heb ik mezelf wel echt overtroffen."

Foto: © Sportfoto