Woensdag 19 juli 2017

Blog - Het geluid van brekend plastic is afgrijselijk. We staan bij het verkeerde tolpoortje met de camper en en proberen achteruit rijdend bij de juiste te komen. Ons bakbeest laat zich lastig achteruit sturen en de achterkant raakt het hek. Schade, maar niet aan mijn fiets roept onze chauffeur meteen. Gelukkig maar, mijn arme fiets heeft al het een en ander meegemaakt achterop ons witte beest en vertoont inmiddels enkele blijvende herinneringen. Waarom hebben ze hier in Frankrijk überhaupt van die verrekte tolpoorten vraag ik me af. En waarom werken ze allemaal anders? En waarom zit nergens een bedieningspaneel op de hoogte waar je bij kunt vanuit een camper? 

De schade is een kleine domper op een verder fantastische dag op de Col du Telegraphe. Al vroeg in de ochtend fiets ik de bult op. Alhoewel het meer op filerijden lijkt, een enorme stoet fietsers kruipt tergend langzaam de berg op, slalommend wandelaars en op en neergaand gemotoriseerd verkeer, al dan niet voorzien van sirenes en zwaailichten. Ik kom niet zonder afstappen boven, maar dat heeft er meer mee te maken dat ik onderweg bekende campers zie staan waar ik stop om even een praatje te maken. De eerste bij de Pro Cycling Stats camper, na veelvuldig contact via mail en sociale media is het tijd om even een handje te schudden. En meteen een welkome verse bak koffie in de handen gedrukt te krijgen van de man achter de site, Stefan. Even verderop stuit ik op Henk Schipper, de man die de FFWD wielen ontwikkelde en naast Team Roompot probeert om de American Eagle mountainbike een nieuw leven in te blazen. 

Bovenop de Col du Telegraphe kriebelt het, zal ik doorgaan de Galibier op? Het zit er niet in, er staat nog steeds een niet ingeloste afspraak met een NRC journalist en ik heb Mike beloofd om op tijd terug te zijn bij de camper, beneden bij het dal. Tenslotte zijn we op een missie, 21 dagen wielerkunst in de Tour de France. Ik laat me dus afzakken en kom met kramp in mijn handen van het remmen beneden. 

Even later fiets ik voor de tweede maal omhoog. Halverwege een mooie bocht  spotten we een ideaal plekje om de schildersezel neer te poten en dat is ook precies wat we doen. Het blijkt een uitstekende keuze als het plots begint te regenen. Twee Belgen laten zich de paraplu afnemen om het schilderij te beschermen tegen het water en een Franse familie biedt onderdak onder de luifel van hun camper. Sport en regen verbroederen blijkt al snel, er gaat een schaal met worst rond en 'ons' bochtje blijkt zeker zes nationaliteiten te bevatten. De komst van de reclamekaravaan zorgt nog eens voor meer eensgezindheid, opgevangen buit wordt eerlijk verdeeld. 

Ondertussen nadert de koers, beneden in het dal is de kopgroep te zien, de helikopter erboven voor ons op ooghoogte. Dan komt de groep langs,no Bauke Mollema op kop. De Nederlander heeft het tempo zo hoog dat de eerste medevluchters er al af moeten. Bauke rijdt in dienst van Contador en offert zichzelf volledig op. Als ook het peloton en alle erachteraan spartelende renners voorbij zijn zit het avontuur erop. We krijgen vier dikke zoenen van de bejaarde camper Française en rijden onze fietsen naar beneden. Halverwege tracht een Gendarme mij tegen te houden maar hij aarzelt. Ik niet en even later ben ik als eerste bij de camper. 

Ons staat een lange verplaatsing te wachten, dwars door de adembenemende alpen, we moeten omrijden omdat we niet over het parcours van de Tour de France kunnen en onze routeman heeft een prachtige route uitgestippeld. Het brengt ons tot ieders grote verbazing in Italië voor een klein halfuurtje. Ter informatie, ik stap na een etappe in de camper, begin te schrijven en stap een paar uur later uit. Meestal zonder idee waar ik ben. Toevallig weet ik het nu wel, vanuit mijn stoel kijk ik recht tegen een enorme joekel van een berg aan. De Izoard! 

Tekst en foto: Erik Jan Jansen