Dinsdag 18 juli 2017

Blog - Saint-Jullien-Chapteuil heeft feest gevierd gisteravond, de vooravond van de doorkomst van de Tour de France door het dorp op amper 10 kilometer van Puy-en-Velay. Een scene die ik in bijna elk dorp van doorkomst zie, een lokaal comité is opgericht om de feestelijkheden in goede banen te geleiden, dezer dagen te herkennen aan hun gele shirts voorzien van een button 'organisation'. Ze hebben ervoor gezorgd dat de straten met vlaggen zijn versierd, overal roestige oude fietsen en fietsframe's opgehangen zijn,om de sfeer van het wielrennen nog een beetje verder op te kalefateren. Geen idee waar die prachtige wrakken steeds maar weer vandaan komen, de zolders en kelders van Frankrijk moeten ongelooflijk veel wielerhistorie herbergen. Ik weet zeker dat onze clubmechanieker er met liefde een aantal zou willen opknappen. Om ze vervolgens met winst te verkopen en de opbrengst te doneren aan de voedselbank. 

Het door de organisatie ingehuurde muziekgezelschap is er rond een uur of zes duidelijk nog niet klaar voor, na ruim vijfentwintig pogingen om een, mij bekend voorkomend lied in te zetten, komen ze eindelijk tot de eerste regels van het refrein. Het is een enigszins verbasterde versie van 'Viva Espana'... Later in de avond verneem ik dat ze het onder de knie hebben gekregen, de klanken van de meedeiner dringen door tot de bloedhete 'bunk' waar ik probeer de slaap te vatten. Als ik rond elf uur een harde knal hoor weet ik dat slapen er voorlopig nog niet inzit, we gaan een vuurwerkshow krijgen. Gelukkig is deze niet zo lang, het dorp heeft maar 1800 inwoners en het budget is niet heel groot. 

Eerder op deze maandag, de tweede rustdag, heb ik mijn fiets gepakt om een stuk van de eerste Col te rijden. De weg omhoog gaat tot 1258 meter, zoals de Polar M460 zo mooi aangeeft. Na de klim is er een stuk vlak parcours van een paar kilometers tot aan de eerste afdaling van de dag. Dit is het punt om weg te rijden van het peloton besef ik meteen. Met een grote groep en dan vaart maken. Flink wat vaart. Ik ben niet de enige, Maurits Lammertink heeft vlak voor me hetzelfde geconcludeerd blijkt als we even later contact hebben. 

Het verwachte scenario pakt anders uit blijkt vandaag als het meteen vanuit de start al ontsnappingen regent, renners die op hun beurt weer ingerekend worden. Ook Maurits moet eraan geloven, nog voordat hij door Saint-Jullien-Chapteuil kan rijden is hij alweer opgeslokt door het peloton. Een nieuwe ontsnapping, met onder andere Chavanel, lijkt wel de zegen te krijgen. Ze rijden recht voor mijn neus weg en ik zie het peloton, aangevoerd door de mannen van Froome, opgelucht ademhalen en inhouden.

Helaas missen veel inwoners van het dorp de doorkomst van de renners, het valt middenin hun middagslaapje. De reclamekaravaan kwam precies op tijd langs, rond 12 uur, vlak voor etenstijd. Als er niets meer door de lucht vliegt blaast men massaal de aftocht. Het dorp dat zo uitkeek naar de Tour blijkt voornamelijk om de schaars uitgedeelde goodies gekomen. Schaars besef ik als oude rot, zeer zeker, de karavaan scheurt in sneltreinvaart door het dorp en gunt zich maar weinig tijd om het een en ander rond te strooien. Niet de eerste keer dat ik het meemaak dezer dagen, zonder karavaan stond er nauwelijks iemand langs de kant.

Ook de bakker heeft vandaag een vrije dag, hij lijkt, net zoals vele kleine Franse winkeliers niet te willen profiteren van de mogelijkheid die een Tourdoorkomst biedt. De lokale supermarkt heeft biedt deze dag voornamelijk lege schappen, in het koelvak staan 8 blikjes cola koud, naast 3 blikjes bier. Om mijn Amerikaanse vriend Mike maar weer eens te quoten; "they just don't wanna make some fucking money, don't they?" Hij snapt er niets van, vanaf acht uur vanmorgen staat hij al te tekenen en schilderen, zijn eerste werk van de ochtend is zojuist via sociale media al verkocht, het geld staat al op de bankrekening.

In Romans-sur-Isère blijkt de theorie van de dag uitgekomen te zijn, er was een break op de eerste col en wat voor één! Een heel peloton dat ervandoor ging en de sprinters dwong tot achtervolgen, bijzonder slim uitgespeeld van Sunweb, de hele dag op kop gesleurd met een fikse beloning. Hun renner Matthews hengelde niet alleen opnieuw een dagzege binnen, hij sjort inmiddels ook aardig aan de groene trui van Kittel die 16 minuten na hem binnenkomt. Kittel verslaat ons echter met uren, in onze camper zijn we beduidend langzamer dan het peloton. We zijn nog immer onderweg. In de verte lonken de Alpen, hun toppen nog vol sneeuw....  

Tekst en foto: © Sportfoto