Tekst en foto: Erik Jan Jansen

Elf dagen Tour de France, hoe bevalt dat tot nu toe?

 "Tot nu toe wel in ieder geval. We hebben de eerste rustdag gehad en gisteren was het ook een redelijk rustig ritje, tenminste voor ons dan. De vermoeidheid valt nog wel mee. Het is is hectisch, alles is veel groter, veel media, je ziet het hier ook bij de start, veel meer mensen, gekkenhuis. Ook in de finale is het hectischer, meer stress, maar voor de rest is het gewoon hetzelfde."

Onderweg nog tijd om om je heen te kijken?

"Gisteren een paar van die kastelen langs de route, dat was wel leuk om te kijken. Het kan natuurlijk alleen maar als het rustig gaat, je moet tenslotte ook gefocust op de weg blijven."

Wat is je taak hier in de Tour?

"Sowieso vandaag voor Kristoff en de hele trein uit de wind houden en in de bergen gaan voor eigen kansen. Morgen bijvoorbeeld, ik moet het van de kopgroep hebben, ik ga mannen als Froome en Aru natuurlijk bergop niet kloppen. Ik probeer wel om weg te komen, maar het lijkt wel of het hele peloton probeert om weg te komen, het moet dus wel lukken om mee te zitten, dat is heel lastig. Je ziet afgelopen weekend twee keer een grote kopgroep wegrijden en de ene keer zit je er wel bij, de andere keer niet."

De sfeer in de ploeg, hoe staat het daarmee?

 "Die is echt goed, we hebben veel Duitssprekende in de ploeg, renners maar ook in de begeleiding en dat is een beetje dezelfde cultuur als in Nederland, dat is wel prettig. Maar de voertaal is Engels. Die jongens onderling praten natuurlijk wel Duits met elkaar en soms gaat dat zo snel dat ik wel eens denk, pff, dat volg ik niet meer. Kijk het is al prachtig dat je erbij mag zijn."

Wanneer was duidelijk dat je naar de Tour ging?

"Vorig jaar augustus, toen ik bij de ploeg kwam, was het plan er al om mij in de Tour mee te nemen. Dat wist ik toen natuurlijk niet, maar in de winter hoorde ik dat ik op de lijst stond, bereid je er maar op voor. Dat was wel mooi."

En hoe doe je dat dan?

"Je gaat eerst voorbereiden op de klassiekers en dan moet je rust pakken om dan via België naar de Dauphiné te gaan. Tot zover is alles gegaan zoals het hoort te gaan, ik ben nog niet gevallen, alhoewel ik wel even moet afkloppen op een stukje hout zo."

Ben je bijgelovig dan?

"Sommigen hebben op de fiets wel een dingetje, maar ik heb alleen op mijn trainingsfiets een klavertje vier, dat heeft Marion erop gemaakt. Maar op mijn wedstrijdfiets heb ik verder niets, eigenlijk zou ik its op mijn helm moeten doen, die heb je altijd op. Rituelen voor de koers heb ik eigenlijk ook niet, alhoewel, ik begin altijd met het aantrekken van mijn sokken, dan de broek en dan het shirt. Mijn radio gaat het er laatst in, die moet op je rug en dan kun je niet meer lekker zitten."

En voorspelling voor vandaag?

"Ik moet natuurlijk Kristoff zeggen, maar laten we eerlijk zijn, Kittel is op dit moment zo vreselijk snel, daar kan je bijna niet tegenop." 

 Terug naar afgelopen weekend, de koninginne-etappe van Nantua naar Chambéry over onder andere de Colombier, daar ging het op het vlakke ook snel toch?

"Poh! Ja, die was snel, we waren met 50 of 60 man en iedereen deed een beurt op kop, en dan rij je gewoon 60 in het uur, dan schiet het wel mooi op. Bij de bevoorrading kon ik nog wel even wat remmen gelukkig, ik had wel even wat eten nodig. Ik wilde eigenlijk meegaan in het begin, maar de benen wilden niet en toen zat ik ook nog achter de valpartij met Gesink. Daar stond het stil en dat dan bergop, ja dan kan je het ook vergeten."

Wat kreeg je mee van die valpartij met Gesink?

"Het ging niet hard, we reden 30 denk ik. Hij is blijkbaar heel raar gevallen denk ik, hij stond ook weer op en dan denk je dat het wel meevalt. Die valpartij met Thomas, op de Col de la Biche, dan moet je weer in de remmen en dan breekt het. Onderaan de Colombier dat vind je elkaar weer en dan rij je met de grupetto verder."

Heb je wel eens het gevoel dat je denkt, goh, die Maurits zit potverdikke in de Tour?

"Ja, op de Mont du Chat had ik dat wel, het was daar zo druk, al die mensen, dat gekkenhuis. Je moet ook vooral helemaal niet in de buurt van Pinot of Voeckler in de buurt zitten, dan word je helemaal gek van hun namen die geroepen worden. Je ziet natuurlijk ook wel Nederlandse vlaggen, maar ze herkennen je helemaal niet in de Katusha outfit. Ik heb geen Lotto-Jumbo aan, dat herkent iedereen. Paul Martens die wordt wel in het Nederlands aangesproken terwijl hij toch een Duitser is. Mijn naam staat gewoon op mijn shit, maar dat zien ze niet. Ach, het is ook wel lekker, bij Lotto-Jumbo krijgen ze een hoop commentaar en kritiek, ik kan lekker mijn werk doen."

Tot slot, hoe ziet het er straks voor je uit in Parijs?

"Dan ben ik moe, dat weet ik al wel zeker, maar ik wil het wel halen, absoluut."