Maandag 10 juli 2017

Blog - Wat een dag! Wat een dag! Gesink, Porte en Thomas  door nare valpartijen uitgeschakeld, Aru die samen met Quintana wegrijdt op het moment dat Froome fietspech heeft, zijn dunne staken rondmaalt op een koffiemolentje dat niet meer wil schakelen en Uran die op een banddikte Sunweb-renner Warren Barguil verslaat op de meet. U moet vandaag op het puntje van uw bank gezeten hebben, biertje en een bak chips erbij. Nogmaals, tumultueus, spraakmakend, behalve dan dat staakmans Froome opnieuw in het geel gehesen werd. 

U heeft het misschien gezien, maar ik moet hoognodig op zoek naar de bijbehorende beelden.

 Mijn dag begint met regen op een camping in de schaduw van de Grand Colombier, geen dag om op de fiets te stappen, ik ben gebroken na een nacht in een bloedhete camper die werd onderbroken door vuurwerk van het dorpsfeest en echt onweer rond een uur of drie. Een fiets en kleding smerig maken terwijl ik beiden niet meer kan schoonmaken omdat we vannacht ergens in de bush-bush staan. 

Gelukkig klaart het op als we een parkeerplaats vinden in Culoz. De Amerikaanse lesbische en Joodse avant-garde schrijfster Gertrude Stein vond er onderdak tijdens de Tweede Wereldoorlog en wist er uit handen van de Nazi's te blijven. En Léon Serpollet werd er geboren, de automobiel-pionier die aan de basis stond van de Franse automobielindustrie. Een prima plek dus voor mijn Amerikaanse reisgenoot om zijn ezel op te stellen. Terwijl hij aan het werk gaat, zoek ik een goede plek om de etappe van vandaag te bekijken. Ik heb al wat teamauto's zoekend door het dorp zien rijden en weet de feeding-zone te vinden. Dat gaat de plek worden waar we vandaag de Tour bekijken, de reclamekaravaan slaan we over, inmiddels hebben we alles zo'n beetje wel gevangen wat er uit geworpen is, experts dat we zijn geworden. 

In de bevoorrading staan het team van Sunweb en Katusha-Alpecin naast elkaar, het was nog maar kort geleden dat de vakantieverkoper en de koffieshampomaker hetzelfde team sponsorden. In de eerste groep die langskomt zit ook de latere nummer twee Warren Barguil, hij weet zijn zak te grijpen maar trekt daarbij wel bijna zijn soigneur omver. "Die gaat hard" kan de soigneur nog net uitbrengen voordat de volgende groep eraan komt. Overal om ons heen grijpen uitgeputte renners naar broodnodige energie, de Col du Chat komt eraan, een gevreesde klim die nog niet eerder in de Tour zat. Op flink wat minuten komt een groepje FDJ-renners lang met kopman Demare. Ze zullen op 59 minuten, ruim buiten de tijdslimiet binnenkomen. 

 

We maken het al niet meer mee. We crossen met de camper over Franse bergweggetjes en halen uiteindelijk de halve reclamekaravaan in. Geen vrolijke zwaaiende jongens en meisjes meer, maar uitgeputte gezichten in de cabine. Bij ons is het vier of vijf uur later niet anders. We zijn doodop. Het einddoel voor vandaag ligt halverwege de volgende etappe, dinsdag. Een rustige, romantische plek, zoals mijn Amerikaanse reisgenoten voor ogen hadden, zit er niet in. In de USA is alles groot en sterft het van de parkeerplaatsen, ze moeten er nog even aan wennen dat die er niet overal zijn, zeker niet in een gebied waar toerisme niet groot is en bewoonbare grond schaars is. Na een uur in het halfduister over hachelijke bergweggetjes komen we weer terug in Thiers. Het wordt een parkeerplaats op een bedrijventerrein naast de snelweg. Tijd voor een rustdag. 

Tekst en foto: Erik Jan Jansen