Zondag 02 juli 2017

Blog - "Jeder sollte so einen Schlüssel haben" schalt het over de porto. Het moment dat een valpartij in de regen Valverde definitief uitschakelt van verdere deelname aan de Tour de France 2017 inluidt gaat volledig langs me heen. Ik ben enkele kilometers achter de finish op zoek naar iemand die de sleutel heeft van het hek dat ons eigen afscheid van de Tour in Düsseldorf mogelijk moet maken. Het gaat niet van een leien dakje, de verkeersregelaars hebben net van dienst gewisseld en de sleutelman is verdwenen. Het is een klein deukje in de verder perfecte Duitse Gründlichkeit rond de tourstart in het vriendelijke Düsseldorf aan de Rijn.

Want vriendelijk is een goede omschrijving voor de sfeer rondom de Tourstart aan de Duitse Rijn. Een bijna dorpse sfeer zelfs, waar Utrecht tijdens de tourstart een uitzinnige menigte wielerliefhebbers huisvestte, is het uitermate ontspannen in de Rijnstad. Drie uur voor de start wijst bijna niets erop dat deze dag het belangrijkste sportevenement van de zomer van start gaat. Er zijn wat wegen afgezet, links en rechts zijn wat verkeersregelaars te zien, vriendelijke vrijwilligers delen waterbestendige plattegronden uit en een enkele fan heeft een plekje uitgezocht langs het parcours, maar verder eigenlijk helemaal niets. 

Nou ja niets, er is wel iets, iets dat vandaag het hele verloop van de dag zal beïnvloeden, regen. Bij het wakker worden klettert de regen al op het dak van onze camper en het zal niet anders worden, een grijze natte waas over het kleurige spektakel van La Grande Boukcle. Alhoewel de fleur van het peloton er wel een beetje is uitgehaald nu plotseling de ene na de andere ploeg uitkomt in witte outfits. Gelukkig heeft de stad Düsseldorf genoeg geel, groen en rood-witte weerbestendige vlaggetjes laten drukken om voor een vrolijke noot te zorgen. Ze worden uitgedeeld door vriendelijke vrijwilligers die geen idee hebben hoe het er aan toe gaat in een wielerwedstrijd. Het is dan ook alweer even geleden dat Duitsland in de belangstelling stond met wielrennen en dat was een zwarte bladzijde in de geschiedenis van het land. Jan Ullrich was dan ook uitdrukkelijk niet welkom op het feestje vandaag. 

Wel aanwezig, hordes Nederlanders. Tukkers bijvoorbeeld, op de fiets onder aanvoering van oud-renners als Hennie Kuiper en Joost Posthuma, mannen met een bult ervaring in deze ronde. Of in het kielzog van Rob Kleinsman, in een VIP-bus georganiseerd door de Ronde van Overijssel. Het is in het laatste gezelschap dat we aanschuiven voor een welkome lunch en het meteen de eerste plek waar mijn Amerikaanse vriend Mike Valenti zijn schildersezel uitpakt om zijn allereerste kunstwerk, live aan de rand van het parcours van de Tour de France, op papier te zetten. Binnen een half uur racet Peter Sagan in zijn regenboogtrui langs. In inkt en verf. Op diezelfde manier verschijnt even, onder de Theo Heussbrug langs het parcours, later titelverdediger Froome in beeld, de benen wijd, knieën hoog in de lucht, opnieuw in inkt en verf, besprenkeld met regendruppels. In de achtergrond racen de renners voorbij, over het kletsnatte asfalt.  

Dan zijn we klaar en kiezen het hazenpad, we moeten verder. Richting Aken, zondag volgen we de Tour als gasten van de Schoberer Rad Meßtechnik, bouwer van de befaamde SRM trainings meters.  

Erik Jan Jansen