Tekst: Dan Rolandus

"Het voorjaar was één grote roes, het ging maar door en door, super geweldig’, kijkt de renster van Boels-Dolmans terug op haar successtory en die van de hele ploeg. "Ik begon met een tweede plaats achter Lizzie (Deignan-Armitstead, DR) in de Omloop Het Nieuwsblad, won Le Samyn en de Ronde van Drenthe. Drenthe was mooi, je weet dan dat je goed bent. Maar solo aankomen in Gent-Wevelgem was van een andere orde. Dan bewijs je pas echt dat je op topniveau macht kan uitstralen. Twee top overwinningen in een week tijd. Ik ging met een gezonde druk onbevangen de koers in, had er lol in, zat lekker in mijn vel en bleef in vorm. Kortom, het liep met de hele ploeg als een trein, het stopte niet. Als ik niet won, dan was het een ander uit de ploeg, zoals Lizzie in de Omloop Het Nieuwsblad en de Ronde van Vlaanderen. De druk viel weg, want we gingen zonder enige schroom de wedstrijd in met één doel en dat was winnen. Je kunt alleen winnen als alles klopt op de training, thuis en je naaste omgeving. Het hele leven moet met een goede balans kloppen, want is er ergens een storing, zie je dat terug in je prestaties."

Teleurstelling

De topprestaties van Chantal Blaak in het voorjaar bleken voor bondscoach Johan Lammerts geen garantie voor een ticket met de nationale ploeg naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. "Na zo’n topvoorjaar denk je dat de keuzeheren niet om je heen kunnen’, gaat de nummer vier van het UCI-WorldTour-klassement 2016 verder. Kijk, de Olympische Spelen was een doel. En als ik het op het moment dat ik Rio verdiende niet word uitgenodigd, dan baal je enorm. Het kwam heel hard bij me binnen, was ook een tijdje van de kaart. Na Borsele ben ik vertrokken naar Californië. De Ronde van Californië (Amgen Tour of California, DR) heeft me goed gedaan, niet zozeer qua prestaties, maar wel voor mezelf. Na een paar maanden de teleurstelling verwerkt te hebben trok ik mezelf weer op de rails. Het lukte weer, voelde dat ik weer op niveau begon terug te komen. Je moet het uiteindelijk accepteren, het is topsport. Ik ben best emotioneel, moest de dingen allemaal op een rijtje zetten en verwerken. Tijdens de OS waren er niet veel wedstrijden, heb de rust genomen. Ik heb in de spiegel gekeken en tegen mezelf gezegd: De tegenslagen zal je overwinnen, word je alleen maar sterker van."

Bevestiging

“Blaakie” kwam inderdaad sterk terug, want met een vijfde plaats Gooik-Geraardsbergen-Gooik en een goede Ronde van Engeland met haar ploeggenote Lizzie Deignan als winnaar reed zij op het NK individuele tijdrit op Goeree-Overflakkee achter Annemiek van Vleuten naar de tweede tijd. ‘Een bevestiging dat ik weer helemaal terug was", zo gaf de wielerprof destijds in Middelharnis aan de Olympische afwijzing weer helemaal te boven zijn gekomen. "Ik had weer lol en plezier in het trainen en reed ook goed in wedstrijden die me niet echt op het lijf waren geschreven.’ Chantal Blaak bereikte in Zweden weer het wereldniveau door na de overwinning in de ploegentijdrit de WB-klassieker Vargarda af te sluiten met de derde plaats achter onder andere de Zweedse winnares Emilia Fahlin. ‘Ik was door een persoonlijke fout niet echt blij met de derde plaats, maar wel blij dat ik met het “goede gevoel” weer bij een WT-wedstrijd op het podium mocht staan." De inwoonster van Berkel & Rodenrijs stapte met vol vertrouwen de Holland Ladies Tour binnen. "Ik ging niet specifiek voor het eindklassement, maar wel met de focus om met elkaar de ploegentijdrit te willen winnen. Nadat ik een dag later in Sittard derde was geworden, maalde het door mijn hoofd dat ik de leiderstrui met deze topploeg niet meer uit handen wilde geven. Dan merk je de kracht en de gunfactor in het team. We zijn er allen voor gegaan om de trui te verdedigen. We hadden een ploeg met allemaal topindividuen, waarin de gunfactor groot was. Iedereen heeft een keer de kans om te winnen gekregen en heeft deze gepakt. Zet je zelf een goede klassering neer, dan is het ook makkelijker om de ander de kans te gunnen. We hebben een superploeg, met superprofessionele meiden. We maken elkaar sterk. De sleutel van de ploeg is accepteren en respecteren. Iemand die niet goed in zijn vel zit cijfert zich dan weg voor de ander. Je ziet dat ook terug in het individuele UCI-klassement waarin we het seizoen afsloten met drie meiden (eindwinnaar Megan Guarnier, Lizzie Deignan derde en Chantal Blaak vierde, DR) bij de eerste vier."

Leontien

Çhantal Blaak kreeg in 2008 de kans om zich bij de professionele wielerstal van AA-Drink te ontwikkelen. "Ik maakte in de winterperiode de overstap van PRC Delta naar AA-Drink en kreeg bij Leontien en Michael Zijlaard een geweldige kans. Leontien vertelde me dat het goed ging, maar dat ik wel professioneler moest worden. En vooral, dat het niet eenvoudig zou zijn om een toprenster te worden. Ik kreeg schema’s en werd in bescherming genomen. Ik werd niet teveel belast met wedstrijden, maar moest wel goed trainen. Leontien wilde mij de topsportmentaliteit bijbrengen en daar is zij goed in geslaagd. Ik ben het eerste jaar goed doorgekomen, deed ervaring op in de Omloop Het Volk, de Ronde van Drenthe en de Ladies Tour." De toenmalige inwoonster van Nieuwerkerk aan den IJssel ontwikkelde zich in het tweede jaar als professional snel in de equipe van Leontien.NL. Zo werd de renster onder de vleugels van viervoudig Olympisch kampioen Leontien Zijlaard-van Moorsel vierde in de Omloop Het Nieuwsblad, derde in de WB-wedstrijd Ronde van Drenthe, op het NK 2009 in Landgraaf na een ware achtervolging tweede achter Marianne Vos en werd Europees kampioene op de weg in het Belgische Hooglede. Daarnaast zegevierde zij in de Parel van de Veluwe en de Kasseienomloop in Exloo en mocht met de nationale selectie mee naar het WK. A star was born. "Ik leefde als een prof en dat kwam er in het tweede jaar uit. Maar met hard trainen aan de top komen is een stuk eenvoudiger dan aan de top te blijven. Vervolgens werd er in 2010 veel druk op me gelegd. Ik was de omhoog geschoten vrouw, die Marianne Vos zou verslaan en bla, bla, bla. Dat lukte echter niet zo. Als ik mee zat in een ontsnapping, dan zaten de mensen in mijn wiel. Ik kwam er niet meer zo makkelijk uit, beleefde er geen plezier meer aan. Ik ben te competitief met de drang naar het hoogst haalbare. Ik moest mijn weg er weer in vinden. Ik stond op een sportief voetstuk, die me door mijn omgeving werd opgelegd. Het hoort kennelijk bij de ontwikkeling. Ik reed in 2012 mee als pelotonvulling, reed de koersen onder mijn niveau. De motivatie daalde, ik trainde minder en stond voor een punt met de vraag, of stoppen of doorgaan. Ik heb me vervolgens de spiegel voorgehouden en tegen mezelf gezegd: Dit moet anders."

Avontuur

Chantal Blaak zocht het avontuur in Amerika bij Team TIBCO-To the Top. "Ik ben na de Ronde van Vlaanderen voor drie maanden naar Amerika gegaan. Ik kwam in een heel andere wereld terecht, heb heel veel van het land gezien, was ook op mezelf aangewezen. Je reist het hele land door als één grote vakantie. De zoektocht naar mezelf leidde ertoe dat het besef weer terugkeerde. Ik hou van wielrennen, dat is mijn sport en wilde er weer voor gaan. Zonder uitslagen te rijden beleefde ik weer plezier in de sport waar ik van hou. Eenmaal terug in Europa was de motivatie er wel."Chantal Blaak verkaste na één jaar naar de Amerikaanse wielerstal Specialized-Lululemon. "Dat was een ploeg met veel structuur waar de motivatie en het plezier in het wielrennen met Andreas Langs als trainer terugkeerde. We zijn in dat seizoen doelgericht te werk gegaan. Later in het jaar won ik Vargarda mijn eerste WB-wedstrijd en was ik de motor in de gewonnen ploegentijdrit en werden met Lululemon wereldkampioen ploegentijdrit."

Balans en motivatie

“Blaakie” had de dip bij Lululemon overwonnen en zich weer een plaatsje net achter de wereldtop verworven. De geboren Zuidlandse werd door Danny Stam ingelijfd bij Boels-Dolmans. "Het eerste jaar bij Boels-Dolmans was vergelijkbaar met Specialized-Lululemon. Ik ben nu met een super hoog niveau een stap verder. Ik leg mezelf meer druk op, ga de koers nu in met een gezonde spanning, fiets met mijn hart, ben er klaar voor. Ik was destijds jong en zoekende. De ontwikkeling hoort nu eenmaal bij de leeftijd." De inmiddels 27-jarige coureur heeft zich vorig jaar samen met haar vriend Lars van den Broek genesteld in Berkel & Rodenrijs. "Berkel ligt net boven Rotterdam, je bent snel in de “stad”, het vliegveld (Rotterdam The Hague Airport, DR) ligt op nog geen tien minuten van huis, de familie is makkelijk bereikbaar en de uitvalswegen om te trainen zijn talrijk", geeft de renster uit de Limburgse profformatie aan zich gesetteld te voelen in Berkel. Chantal liet weten dat haar vriend Lars van den Broek, Leontien Zijlaard-van Moorsel en Danny Stam belangrijke mensen zijn in haar (wieler)leven. "Leontien vond mij een goede renster, maar zij gaf me in mijn jonge jaren het besef wat ik er voor moest doen om de absolute top te bereiken. Ik verzeker je dat ik heel veel van haar heb geleerd. Danny Stam is altijd eerlijk en weet je te motiveren. Danny weet precies hoe hij mij moet aanpakken, want ik ben ook niet één van de makkelijkste meiden. Als ik niet kan winnen, dan heb ik de slechte karaktereigenschap om het te laten lopen, terwijl je voor de UCI-punten het hoogste moet nastreven. De valkuil in mij is, in alles wat ik wil of doe, is alles of niets. Tijdens een wedstrijddag ben ik vrij ontspannen, moet wel een beetje druk hebben. Ik heb in vergelijking met andere meiden voor de start zeker geen oogkleppen voor, wel tijdens de koers. Danny weet bij mij de juiste snaar te raken. Lars staat volledig achter me, snapt wat ik voor mijn sport moet laten en vooral moet doen. Het sociale leven is in veel gevallen uitgaan, laat naar bed en lekker eten. Dit alles moet ik aan me voorbij laten gaan, moet veel néé zeggen. Ik zal mijn momenten moeten kiezen. Zo zijn we na het seizoen vier weken op vakantie geweest in Zuid-Afrika, heb geen fiets aangeraakt. Maar gewoonlijk weet je niet beter, want voor een topsporter is dit een leefstijl. Zo ga ik na het ontbijt om circa 10.00 uur trainen, pak ik een lange trainingsronde, een interval of een krachttraining in combinatie met fietsen. Kom ik terug, dan is het douchen, lunchen, rusten en vervolgens een massage. Zo’n dag vliegt om en vergeet niet, rusten is ook een training. Saai, maar ik geniet ervan. Lars zorgt naast zijn eigen werkzaamheden als ondernemer voor een goede balans in ons leven."

“Winnerswil”

Chantal Blaak liet weten tijdens de voorbereiding keihard te moeten werken om op zaterdag 25 februari optimaal op de eerste grote afspraak in Gent aan de start te verschijnen voor de Omloop Het Nieuwsblad. Want, zodra het eerste startschot wordt gelost geldt voor de hele ploeg, volle bak koers voor de overwinning, niets minder. Ellen van Dijk (Team Sunweb), Evelyn Stevens (gestopt) en Romy Kasper (Alé Cipollini) verlieten de Boels-formatie, die in 2016 liefst 41 overwinningen boekten. Met Olympisch kampioene Anna van der Breggen (Rabobank-Liv), Jip van den Bos (Parkhotel Valkenburg) en Amy Pieters (Wiggle High5) hopen de sponsoren Pierre Boels en Erwin Jansen (Dolmans) op circa 45 overwinningen uit te komen. ‘De nieuwe ploeggenoten zie ik niet als concurrenten, maar als een welkome toevoeging in de ploeg. Voor wat mezelf betreft ligt de focus zowel op het voor- als najaar. Ik wil in de voorjaarsklassiekers Omloop Het Nieuwsblad, de Ronde van Drenthe, Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen gewoon top zijn en de vorm voor het tweede deel in de Ardennenklassiekers Wallonië en Luik-Bastenaken-Luik vasthouden. Wij gaan als Boels-Dolmans altijd voor de winst, wie maakt niet uit. Zijn de benen goed, dan ga je ervoor, zijn de benen minder dan zal er een ander van de ploeg moeten winnen. Om de druk weg te nemen zou het mooi zijn als het in de eerste wedstrijd (Omloop Het Nieuwsblad, DR) meteen raak is." De allroundster met een goede sprint in de benen en solo een koers kan afmaken, stapt de wedstrijd in met de wil om te willen winnen en handelt daarbij instinctief en met inzicht. "Ik maak tactisch wel eens een foutje, maar ik voel de wedstrijd goed aan en kan de koers goed lezen. Dat heeft te maken met een stukje ervaring. Ik droom en hoop ooit eens de Ronde van Vlaanderen te winnen, maar ik heb ook nog geen trui. Kampioen van Nederland, Europees kampioen of Wereldkampioen worden zou ik gaaf vinden. Zo’n kampioenstrui geeft toch net iets meer aanzien."

Danny Stam lovend

Danny Stam plukte Chantal Blaak in 2015 weg bij de succesformatie van Specialized Lululemon. "Chantal is een sterke vrouw, die weet wat zij wil. Zij heeft het afgelopen seizoen veel vertrouwen in de ploeg gekregen en zij heeft dat vertrouwen met belangrijke overwinningen en voorname klasseringen ook bevestigd. Daarvoor heeft men lang geroepen dat Chantal een talent is met grote mogelijkheden, maar de echte doorbraak bleef lang uit. Zij heeft bij Boels veel vertrouwen getankt en met de wil te willen presteren laten zien dat zij het wel kan. De ploeg herbergt veel sterke meiden, die elkaar naar een hoog niveau kunnen stuwen. Iedereen komt tot zijn recht, krijgt het vertrouwen en straalt dat ook uit. Chantal kreeg de ruggensteun in het begin van het seizoen met twee mooie WB-overwinningen (Ronde van Drenthe en Gent-Wevelgem, DR). Hier staat een vrouw, die het vertrouwen uitstraalt. Wij willen als team nog meer professionaliseren, hebben een team dat op alle fronten kan meedingen voor de overwinning. De druk is groot, de sponsoren doen daar ook aan mee. Dit alles geeft het vrouwenwielrennen wereldwijd een impuls en dat is waar we naartoe willen", aldus de teammanager van Boels-Dolmans.

Foto: © Sportfoto