Tekst en Foto: Erik Jan Jansen

Het zou een bijzonder, uitdagend en culinair weekend worden, waarin grenzen verlegd werden en aan het eind er maar één conclusie mogelijk blijkt, mountainbiken in deze bijzonder mooie omgeving is vele malen leuker en spannender dan een dagje Efteling.

Het weekend wordt georganiseerd door Bob van 't Hof van Fietsen in Italië in samenwerking met Wijnand Luttikholt, eigenaar van Ca'Palazzo en begint meteen sportief. Bij aankomst op het vliegveld van Ancona staat Wijnand ons op te wachten met een bus vol mountainbikes en een trommel vol gezonde wraps. De deelnemers die de benen los willen trappen na de vlucht  mogen meteen op de fiets het binnenland in. Even later is de parkeerplaats omgetoverd tot een kleedkamer en amper 20 minuten na de landing zit vrijwel iedereen op de mountainbike voor een rit van 75 kilometer naar binnenland. 

Italiaanse keuken

Gastheer Wijnand is een liefhebber van het Italiaanse en dat maakt hij graag klaar in een keuken die in een gemiddeld restaurant niet zou misstaan. Er staan dag en nacht pannen te pruttelen, een grote pan met soep bijvoorbeeld, een specialiteit van de man die over zichzelf zegt "ach ik doe maar wat". Een andere keer pruttelen er paddestoelen in een uit de resten van de druivenpers gemaakte, heerlijke rode wijnsaus, kookt het water voor de pasta met truffels of staat er een Italiaans gehaktbrood in de oven. In zijn wijnkelder, waar Wijnand zijn gasten ook graag een goed glas wijn of Limocello laat proeven, pruttelt het ook. In grote mandflessen staan er brouwsels op alcohol, probeersels met vijgen of laurierbladeren. Gemixt met een scheut locale honing zijn het een aangenaam drankjes. 

De wijnkelder, het heerlijke eten en de verhalen van Wijnand doen bijna vergeten waar we voor gekomen zijn. Fietsen! En dat doen we onder de bezielende leiding van Bob. Hij kwam een paar jaar geleden voor het eerst naar Italië en was meteen verkocht. Inmiddels organiseert hij meerdere malen per jaar clinics voor de sportieve fietser.

Mountainbiken in de bergen

Dit weekend is traditiegetrouw de afsluiter van het seizoen en Eric van de Boogaard, de nummer drie op het NK dit jaar bij de Masters 30+, is mee om ons de fijne kneepjes te leren van het mountainbiken in de bergen. Zijn belangrijkste tip?  'Snelheid houden, want dan gaat de fiets jouw kant op'. 

Dat het laatste soms moeilijker is dan het lijkt blijkt wel als zaterdag de Monte Catria op het programma staat. De benen worden onder aan de klim al flink getest op een stuk verharde weg waar het stijgingspercentage al snel naar de 20 loopt. Gelukkig gaat de weg over in een onvervalste Stade Biance en kan het echte werk beginnen. De rit gaat richting de skilift voor een lift omhoog. Aangekomen hangen de bakjes roerloos aan hun kabel, het is geen toeristen- of wintersportseizoen en de lift is gewoon gesloten. Op de fiets omhoog dan maar, tussen struiken, rotsblokken, koeien en wilde paarden door naar de voet van de volgende helling. De zon is inmiddels doorgebroken en de omliggende bergen baden in een vuurrode gloed, de herfst is ook in de Marche doorgedrongen en toont zich in al haar schoonheid. 

Boven op de top is het steil en winderig maar dat wordt snel vergeten als de hartslag weer op peil is. Met zijn 1701 meter is de Catria de hoogste berg in de omgeving en in de schaduw van het enorme gietijzeren kruis is het puur genieten, het uitzicht is adembenemend. Vlak onder de top is voor Eric de speeltuin geopend en met samengeknepen billen zien we hem over een aantal smalle bergkammetjes vliegen. Niemand doet het hem na en dat hoeft ook niet, het is een proeve van bekwaamheid en leidt mooi even de gedachte aan onze eigen afdaling af. Want wie boven staat, moet ook weer naar beneden, een ongeschreven regel in de bergen. 

Teletubbieheuvel

De lieflijke Teletubbieheuvel waarop we afdalen blijkt in praktijk een weerbarstig kreng met een dalingshoek van ruim 20%. De rem erop en naar beneden lijkt een goede oplossing, maar de fiets gaat alle kanten op behalve de goede. De tip van Eric komt naar boven, kiezen voor snelheid dus. En die snelheid is er op het moment dat de rem eraf gaat en we vliegen met 40 in het uur recht naar beneden. De adrenalinerush die daardoor ontstaat komt goed uit, totdat de verharde weg weer bereikt is zijn er meer dan voldoende uitdagingen.

Eenmaal thuisgekomen staat de pasta al op ons te wachten, een broodnodige aanvulling na ruim 7,5 uur uur op de fiets. Het is slechts de introductie, want in de keuken is onze gastheer al uren bezig om een copieus diner klaar te maken. Met een korte tussenpauze is het rond de klok van elf dat we, gadegeslagen door een tevreden Wijnand, van tafel rollen.