Nee, Lammerts is niet ontevreden over hoe de mannen presteerden de afgelopen jaren in hun wegwedstrijd. “Zowel in Florence (2013) als in Richmond (2015) heb ik een sterke ploeg aan het werk gezien, die streed voor de medailles, maar daar uiteindelijk naast greep. Alleen Ponferrada (2014) was teleurstellend. Zoiets kan gebeuren. We blijven afhankelijk van de vorm van de dag van onze renners . We zijn niet de nummer  één van de wereld bij de mannen, maar de nummer zeven van de landenranking. Daarmee zijn we dus niet dé favoriet, maar een outsider voor een medaille. Het heeft er de afgelopen jaren ook zeker in gezeten een podiumplaats te bemachtigen, daarom hoop ik ook dat het in Qatar wel lukt. Het zou een teleurstelling zijn als het in vier jaar niet één keer lukt, daar ben ik eerlijk in. Wielrennen gaat om winnen, EK’s, WK’s en de Olympische Spelen zijn voor een bond het hoogst denkbare podium. Daar wil je scoren. Als je niet start met de gedachte dat je mee kunt doen voor de prijzen, dan kun je het geld van de reis en het verblijf beter aan andere dingen uitgeven.” 

Niet één scenario

Die kansen zijn er ook nu in de ogen van Lammerts. “Het mooie is dat we niet bij één scenario gebaat zijn. Ik verwacht dat de Duitsers en de Britten inzetten op een sprint. Bij ons biedt ook dat wedstrijdverloop kansen, als Dylan Groenewegen en Danny van Poppel zich voorin kunnen handhaven. Maar een open, aanvallende koers, is voor ons ook geen verkeerd scenario. Een renner als Niki Terpstra heeft zich op dit terrein en in het algemeen in eendagskoersen op het vlakke bewezen. Bij de mannen is de lange aanloop naar de finaleronden over open terrein , daar liggen bij voldoende wind kansen om het veld direct uit te dunnen.  Ik acht ons al met al een outsider met kansen op een medaille. Het zou mooi zijn als het dit keer lukt om in de prijzen te vallen.”

Sterk in breedte

Meer succesvol was de vrouwenequipe van Lammerts in de wegwedstrijd. De afgelopen jaren won Marianne Vos in 2012 en 2013 de wereldtitel in Valkenburg en Florence, vorig jaar in Richmond was Anna van der Breggen met zilver heel dicht bij de hoofdprijs. Alleen in Ponferrada was er geen eremetaal voor de Nederlandse vrouwen, die al jaren achtereen één staan in de landenranglijst van de UCI. De vrouwenwedstrijd wordt voornamelijk in de beschutting van de stadsbebouwing van Doha verreden. Hoewel Lammerts met Marianne Vos en Kirsten Wild over twee sterke sprinttroeven beschikt, is het vooraf niet zijn voornemen om de wedstrijd uit te laten draaien op een sprint. “We zijn in de breedte sterk als land en dat betekent dat we ook bij een aanvallende koers troeven in handen hebben. De bedoeling is om controle op de wedstrijd te houden in alle situaties en vervolgens te kijken hoe we onze kansen het best kunnen uitspelen. We kunnen mee strijden voor de winst en dat is een mooie uitgangspositie. De essentie van het wielrennen blijft immers: als eerste over de streep komen. Daarom ligt de lat hoog bij de vrouwen. Maar dat is gebaseerd op de individuele klasse van de rensters en de kracht van ons collectief.”

Foto: © Sportfoto