Maandag 4 juli

Op de Place de la Fontaine Bedeau in Granville Valt me voor het eerst op dat het Village Départ van  uiterlijk is veranderd. Weg zijn de dorpse witte hekjes en puntdaken. Daarvoor zijn een soort uitschuifbare cabines in de plaats gekomen. Het geeft de indruk van een verplaatsbare VINEX-wijk. Het is een vernieuwing die ongetwijfeld te maken heeft met efficiency en het terugbrengen van de kosten voor personeel. Ik heb in vorige jaren hele legers aan het werk gezien om die dorpen voor een ochtend te zien opbouwen en weer afbreken. Een ding is hetzelfde gebleven: het handenschudden en het mekaar bekijken. Maar de acrobaten, de Tati-postbode met zijn fiets en het combo zijn er ook niet meer. De Tour bezuinigt. 

Zo is het ook met het peloton in de lange rit naar Angers, dwars door Bretagne naar de Loire. Zuinig met energie, na twee nerveuze openingsdagen vol regen en wind. Slakkengang ver over het schema: étappe escargot.  Het komt natuurlijk aan op de massasprint. Weer is er winst voor Cav.

Het zijn van die ritten waarin je je onwillekeurig afvraagt of ze niet wat doping moeten nemen. Anderszins kan het ook gezien worden als een bewijs van schoonmaak. Toch is er in de geschiedenis van de grote ronden wat afgewandeld, vooral in tijden dat het allemaal nog niet op televisie was.

Ik had in ieder geval tijd genoeg om voor mijn dagelijkse BNN-VARA-rubriek op Radio1.nl alvast te gaan kijken naar omgeving van de start in Saumur.

Andermaal solo aan tafel in een straat in Angers. Aan een tafel vlakbij krijgt een jong stel ruzie.  Ik hoor de jongeman tegen zijn vriendin schreeuwen: ‘Chien Putain!’ – hoerenhond! Het geeft te denken over de aard van hun relatie. Ze beent direct kwaad weg.

Hotel Molière (1 ster) komt niet in de toptien van mijn hotels, deze reis.

Dinsdag 5 juli

Grote drukte bij de start in Saumur op het grote militaire terrein waar de bussen en het Village staan. Ik spreek even met NOS-gast Wim Daniëls. Hij is uit op grappig taalgebruik in het peloton. Ik zeg hem: ‘Er is maar één woord: Moraal!’ zegt hij, met een grijns: ‘Het is toch moréél?’

Weer een lange etappe, maar nu met meer tumult en een nieuwe massasprint. In Limoges gaat het licht omhoog. Kittel wint met minder dan een banddikte van Coquard.  Dylan Groenewegen wordt knap vierde. Goed om ook eens een Nederlanders in volle strijd te zien. Tot dat moment had ik ze alleen op de startlijst gezien.

Mijn Auberge Saint-Martin is noordoostelijk van Limoges in Saint-Martin-Terressus. Het is er werkelijk schattig: meneer en mevrouw hebben er een enorme collectie porseleinen koetjes bijeen gebracht in de lobby. 

Er zijn nog een paar gasten uit de Tour: de kapper van het Village en zijn assistenten. Ze komen uit Dijon. Monsieur le Coiffeur heeft een snor als in de begintijd van de Tour. Ik zeg hem dat hij op Trousselier lijkt. ‘Oh ja?’ zegt hij verbaasd. Nooit van die coureur gehoord. Zijn stevig bebaarde vriend vingert op zijn mobiel snel een foto van Trousselier tevoorschijn.

‘Treffend!’ zeggen ze.

Woensdag 6 juli

Voor de start bij de prachtige groene Champs de Juillet in Limoges zie ik Michael Rasmussen staan. Hij is nog even kippig als anders. Van afstand bekijk ik hem en de mannen met wie hij staat te praten. Dan valt me op bij welke bus hij zich heeft vervoegd: Astana, met meneer Vinokourov in eigen persoon. Dat wordt vast een mooie samenwerking.

Vroeg in de etappe is het feest in Saint-Léonard-le-Noblat, de woonplaats van Raymond Poulidor. Hij wordt tachtig en dat vieren ze. Er is een podium neergezet waar Poupou taart eet, geflankeerd door Bernard Thevenet en Bernard Hinault.

Op de omleiding gaat het door de Corrèze. Ik kom door Tulle – mooie stad. Ik  herinner me een ritzege aldaar van een andere Deen, ook al dienst van Rabobank: Rolf Sörensen. Bleek later ook niet al te zuiver te zijn geweest.

De verkenning gaat naar Arpajon-sur-Cère. Het blijkt een niksig dorp in de schaduw van Aurillac. Alleen de oude watermolen en de kerk zijn aardig. In de PMU-bar ben ik alleen met de barvrouw bij het bekijken van de leuke ritzege van Greg van Aevermaet in Le Lioran. . Goed voor België, na de smadelijke aftocht van de Rode Duivels uit het EK voetbal.

Ik moet naar Rouffiac voor de nacht, in de Cantal, weinig herbergzaam gebied in het diepst van Frankrijk. Antonin Magne komt er vandaan, legende uit de jaren dertig. Het wordt een sereen verblijf in een bijzonder aardige Chambre d’Hôte.

Donderdag 7 juli

Zo stil is het in de Cantal dat ik pas om vijf over tien wakker wordt. Het zal wel nodig zijn, na een week op pad. Ook een Tourvolger doet de Ronde het best in bed. 

Arpajon barst natuurlijk uit zijn voegen door de Tour. Het is ontwikkelingshulp uit Parijs. Leuk voor de aandacht, maar het is toch echt niet meer dan een buitendorp van Aurillac.

Ik spreek vriend Philippe Brunel van l’Équipe. Hij schampert: ‘Er is nog niet veel aan na een week. Leuk voor Van Aevermaat, maar het is ook typerend voor de strijd. Als de groten zich er echt mee bemoeien komt hij niet in het geel.’

Voor het eerst besluit ik om de route van de etappe te nemen. Het is prachtig om het Centraal Massief af te dalen, met fenomenale uitzichten op bosrijke heuvels in de verte. Het gaat door grotere plaatsen als Decazeville en Villefranche de-Rouergue. Van de Cantal, naar Lot en Tarn: er staan alweer meer Nederlanders langs de weg te joelen.

Nieuwe massasprint in Montauban: weer Cav. 

Ik zoek mijn favoriete Hotel de France op in Toulouse. Er staat een groot scherm op het terras van het restaurant op de Place Wilson. Na tien minuten Frankrijk-Duitsland begint het beeld hevig te storen. De voetbalwedstrijd verandert in een levend abstract schilderij met wisselingen tussen Monet en Seurat. De ergernis duurt tien minuten. Het hele terras aanschouwt geklungel met kabeltjes. Een serveerster lost het op, schijnbaar door het geluid zachter te zetten.

Duitsland is niet sterk. Frankrijk profiteert. 2-0. Het wordt een feest van geclaxonneer in Toulouse. Uitgelaten roept het jonge volk: ‘Nous sommes en Finale!’

De Tour de France blijft nog vier dagen op de binnenpagina’s. In de Pyreneeën moet het nu echt strijd worden.