Hoogerland werd in februari tijdens een trainingsrit in Spanje aangereden door een auto. Hij brak vijf ribben, vier wervels, kneusde zijn longen en liep een scheurtje op in zijn lever. Maar hij is op de weg terug en lijkt verzekerd van een plek in de Tour-ploeg van Vacansoleil-DCM. “Ik voel iedere wedstrijd dat het beter gaat, ik krijg ook weer echt zin om te klimmen.  Heel af en toe heb ik last van mijn rug. Niet van mijn botten, ofzo, meer van mijn spieren. Vooral als het koud is, dan voel ik het een beetje. Maar het stelt niet veel voor, eigenlijk ben ik er gewoon helemaal bovenop. Dat het eindelijk een beetje redelijk weer aan het worden is, vind ik wel fijn. Ik vond het natuurlijk niet leuk om na mijn val een tijd lang niet te koersen, maar dat het de afgelopen maanden zulk beroerd weer was, maakte het toch af en toe wat dragelijker. Milaan-San Remo, de Giro: als ik thuis die beelden zag, was het ineens iets minder erg dat ik daar zelf niet meedeed.”

Mentaal
“Na de val dit voorjaar heb ik ook mentale ondersteuning gekregen. Het is moeilijk uit te leggen, wat dat precies inhoudt. Ik heb in ieder geval goede handvatten gekregen om de focus weer terug te krijgen. Het was belangrijk om dingen niet weg te stoppen, om het een plekje te geven. Het is een heel proces, het gaat stapje voor stapje, maar ik voel me nu weer goed. Het vertrouwen is weer terug. In de laatste rit van de Ronde van België was het slecht weer, maar ging ik voor het eerst weer echt vol de afdaling in. Ik begon op kop en kwam als eerste beneden. Toen dacht ik: nou, dat is in ieder geval weer in orde. Een fijn gevoel. Maar het heeft ook met je conditie te maken. Ben je goed, dan ben je vaak ook wat zekerder in de afdaling.”

Wiggo
“Wiggins was in de Giro bergaf ineens het vertrouwen kwijt. Iedereen valt hem daar op af, maar ik denk dat de meeste renners er wel begrip voor hebben. Wij zijn ook maar gewoon mensen, hè? Je valt, wordt onzeker, de Italiaanse wegen waren spekglad, dan kan het ineens even niet meer gaan. Maar het komt wel weer terug bij hem. Mijn mentale begeleiding ging trouwens niet alleen over dalen, hè? Meer over het totale verwerken van een val.”

Tour de France
“De Tour blijft het grootste wielerevenement ter wereld, daar wil je toch bij zijn als renner. Het is hectisch, maar leuk. Ik heb de route bekeken en er zijn genoeg kansen voor aanvallers, denk ik. Er zijn aardig wat ritten, die eigenlijk te zwaar zijn voor de sprinters en waar de klassementsmannen zich nog niet zullen tonen. Dan moet ik in de ontsnapping zien te zitten. Ik ben wie ik ben: een aanvaller. Ik ga nooit top tien rijden in het klassement, dus ik moet van die dagen hebben.”

Wout en Thomas
“Daarnaast ga ik ook naar de Tour om Wout Poels en Thomas De Gendt te ondersteunen. Zij zijn de kopmannen, dus waar nodig worden zij geholpen. Maar dat betekent niet dat ik niet mee mag  zitten in de ontsnapping. Maar lukt het me niet, dan ben ik er natuurlijk voor Wout en Thomas. Ik weet zeker dat ze in goede conditie aan de start verschijnen. Ik hoop dat ze de eerste hectische week overleven, dat wordt heel belangrijk.”